Bilbon. Abandoko denda batean sartu gara euskaraz eta dendariak ingelesez erantzun. Beste saltzaileak ohartarazi dio eta gaztelaniaz artatu gaitu orduan; guk euskaraz, baina ulertu dugu elkar.
Ordaintzean, galdetu diogu ea ez zuen euskaraz ikasteko aukerarik izan eskolan (neska gaztea zen) eta baietz, Bilbokoa dela, baina ahaztuta.
Orduan, beste saltzaileak esan digu berak badakiela eta euskaraz (bizkaieraz) kontatu digu ama eslovakiarra eta aita poloniarra dituela. Eskerrak holakoak ditugun!
@GariGaraialde
⬇️
Donostian ohikoago da euskaraz hasten garenean, euskaraz erantzutea, baina maiz jasotzen ditugu aurpegi txarrak edo zakarkeriak. Bilbon izan garen azkenetan, ordea, euskaraz segitu ezin zutenak ere saiatu dira ulertzen eta erakutsi dute zeozer esaten bazekitela ("ondo pasa", eskerrik asko", "egun ona izan"...) aldarte onean.
Atzerritar ongi etorriak sentitu gara, alegia
@GariGaraialde Dendan beste inor ez eta inguratu zenean euskaraz ari ginen ozenki (oihurik gabe, jakina😅); ez genuen aukerarik izan agurrak egiteko eta zuzenean galdetu genion). Uste dut ez zuela harreta handirik jarri eta kanpotar itxura hartu zigun.
Gero, probatu bitartean espresio xinpleak erabili genituen "handiago" "L" "algodoia da?"... Kar-kar-kar. Trebatuta gaude horretan 😉
Dena den, arreta eman zigun saltzaileen eta zerbitzarien jarrera orokorrean. ⬇️